Foto: Jbenayas en Flickr

Traduce el texto/Translate page

Textos de Domingo Regueira inspirado por unha anciá de Sirves que lle falou dunha batalla alí ocorrida e que ela descubriu nun libro que lle trouxo seu pai da Arxentina. Referencias da batalla atopadas no Códice Calixtinus.

Lugar: Campo das Dunas

Olveira – Bretal – Sirves- RIBEIRA, 777 (ano máis, ano menos)

Hai un relato antigo que di, que neste entorno dunar, un temporal deixou os restos dunha casa ó descuberto con unha muller —tal vez momificada— portando unha tixola na man. Analizado este suposto suceso, suscitouse a teoría da probabilidade de que, o que figuraba ser unha casa, fora unha anta megalítica sen profanar, co enxoval intacto.

Seguiremos insistindo nos vestixios sospeitosos, que dende a Eira Vella van ata o Outeiro Roxo.

O sol que xa estaba canso de tan cruenta batalla, ía meterse no mar para refrescarse a cara, nesto Roldán se despega, nunha marcha galopada, para subirse a unha pedra a invocar unha pregaria, onde lle pedía a Deus, unha hora máis de sol, pa´rematala batalla, a que puxo a Corrubedo no horario de Canarias.

Aínda agora poden ver, cun pouco de fe cristiá, as pegadas da montura, do cabaleiro Roldan, que ó gabear os penedos, deixou labrada a sinal, dos metálicos pezuños daquel robusto animal, forxadas coa mesma alquimia, que a súa espada Durandal.

Supoño que aqueles barriles contiñan unha sustancia milagrosa, como podía ser un licor de caramiñas, unxido co viño consagrado na Santa Cea, que o profano descubriu, cando dou co Sancto Graal. ¡E non miremos máis!

Ficha do moulón:

Fierabrás de Alexandría,
el que a nadie tubo miedo:
A penas tubo veinte años,
cuando obstinado, y soberbio
con su ejercito salió,
y vino a el Romano Imperio,
poniéndole sitio a Roma,
con muy dañados intentos:
Al fin venció la batalla,
haciendo muchos excesos,
y al apostólico dio
muerte, y a otros caballeros,
saqueando las Iglesias,
y derrotando los Templos,
halló las Santas Reliquias,
donde fue el Señor embuelto,
y a sus tierras las llevó,
y en aqueste mismo tiempo
en esa Corte de Francia
habia criado el Cielo
un Carlo Magno que fue
azote de los protervos.

¿Vedes como levou as “Santas Reliquias”?

¿Fierabrás o asasino do Apostólico? ¡Alabado sexa Deus! Este anacronismo coido que merece tratalo en “Cuarto Milenio”, pois non vaia a ser o demo, que ó novo emperador, en vez de estar entretido co as armas de mutilar, i en exploralo espazo; lle dea por contactar cos poltergeits. Imaxinade que a través dun médium, se pon en contacto co Apóstolo. Mellor non inspirar ideas. Ata outro capítulo!

Domingo Regueira defínese a si mesmo como un chapuzas artístico ou trapalleiro literario. Publica regularmente no seu perfil persoal de facebook e podes seguilo na súa páxina “Arqueoloxía Barbanza” onde atoparás mais do seu interesante traballo de investigación arqueolóxica da nosa contorna. Ademais, os seus contos actuais, cargados de sarcasmo, son publicados en La Voz de Galicia (sección Barbanza). Tamén é colaborador no blogue da Asociación Barbantia “Café Barbantia” e a miúdo debuxa. Unha das exposicións mais recentes foi no Museo Valle-Inclán da Pobra do Caramiñal onde presentou unha serie de negras ilustracións sobre a obra do autor do esperpento.

Guarín tu eres porfiado,
y pues no tienes remedio,
apercibete a las armas,
siempre me hallarás dispuesto,

Contaba a siña Ramona, que o lagoeiro se lle quedara cun libro que seu pai trouxera de Arxentina, onde na portada aparecía Oliveiros dacabalo no campo de Olveira pisando “mouriños” a esgalla, e ó fondo, as marfileñas ondas de area.

Quizais esta burda recuperación do romance, a faga en honra a resignación e consolo de todos aqueles que prestaron un libro, e nunca lles volveu a casa.

Esta anciá señora, tamén se recordaba, que cando era nena e polo Carregal andaba, unhas grandes vigas veu, polas que ela pasaba, todas pintaban de azul i ela imaxinaba, que alí houbera un casal, quizais da era romana.

por aquel Dios que veneras,
y aquella que está en el Cielo,
que me digais la verdad;
y le respondió Oliveros:
Pagano quien te enseñó
con seguridad y acierto
a conjurar los Cristianos,
que no se nieguen a ello?
Sabrás por cierta verdad,
que soy el Conde Oliveros:
Fierabrás le dice, amigo
me alegro de conoceros,
y perdona los desaires,
que te hice de primero.
Dexemos en este estado
este Romance primero,
que en la otra segunda parte
diré de los Caballeros.

Era lamar de tarde, e dende a gradaría, so se berraba por señas por que voz xa non había.

Polo que estamos ollando, nesta feroz loita armada, parece que colle tinxes de unha paz negociada. Semellan aos chungos amaños, neste reino acostumados, onde se acordan contratas, invasións, aliñacións de Costas e urbanizacións.

Domingo Regueira defínese a si mesmo como un chapuzas artístico ou trapalleiro literario. Publica regularmente no seu perfil persoal de facebook e podes seguilo na súa páxina “Arqueoloxía Barbanza” onde atoparás mais do seu interesante traballo de investigación arqueolóxica da nosa contorna. Ademais, os seus contos actuais, cargados de sarcasmo, son publicados en La Voz de Galicia (sección Barbanza). Tamén é colaborador no blogue da Asociación Barbantia “Café Barbantia” e a miúdo debuxa. Unha das exposicións mais recentes foi no Museo Valle-Inclán da Pobra do Caramiñal onde presentou unha serie de negras ilustracións sobre a obra do autor do esperpento.