Museos mariñeiros en Galicia: Museo do Mar de Rianxo

12 de diciembre de 202213 de diciembre de 2021

3 Loves

418 Views

Autor/a: Alba Campillo Gómez

O mundo mariñeiro de Galicia dáse a coñecer e divúlgase a través de diversas formas, pero a labor que exercen os museos e exposicións dedicadas a isto é fundamental.

Un dos máis destacados museos marítimos da nosa terra é o Museo do Mar de Rianxo, situado nesta vila mariñeira da Ría de Arousa. Este museo, orientado á etnografía e antropoloxía, é o eixo principal do proxecto “Rianxo, o mar feito tradición” impulsado polo concello, de forma que nos amosa a vinculación de Rianxo coa cultura mariñeira e co mar. Concretamente, sitúase na Praza de Castelao, 13, na chamada Casa do Coxo, coñecida con este nome polo seu antigo propietario: un peculiar boticario de comezos do século pasado. Trátase dun edificio no centro da vila dividido en tres andares, nos cales pódese aprender dende como se constrúen as embarcacións tradicionais a como se desenvolve a labor extractiva dos oficios do mar.

SALAS DO MUSEO

No primeiro dos andares atopamos maquetas de embarcacións tradicionais, así como información sobre a súa construción e funcionamento e tamén unha pequena biblioteca que alberga material de lectura vinculado co mar.

Na planta baixa ten unha exposición relativa á relación dos rianxeiros co mar e a pesca. Xa chegando ao soto, este museo alberga un obradoiro de carpintería de ribeira, no
que podemos ver as ferramentas do carpinteiro, mostras de madeiras ou unha rede de pesca en construción.

Museo do Mar de Rianxo. Horario: de luns a venres de 08:00 a 15:00 e domingos de 09:00 a 15:00

VISITAS

O museo pode visitarse de maneira independente de luns a venres de 08:00 a 15:00 e domingos de 09:00 a 15:00, pero tamén en grupos guiados a través de reserva previa por teléfono (+34 981 860 808) ou correo electrónico (museodomar@concelloderianxo.gal).

OUTROS MUSEOS

Pero o Museo do Mar non é a única alternativa museística ao redor do mar en Rianxo. Se queres mergullarte por completo na súa tradición mariñeira, o mencionado proxecto promovido polo concello rianxeiro, “Rianxo, o mar feito tradición”, inclúe outros museos vinculados.

Na Aula Activa do Mar conciénciase ao visitante da importancia de respectar o medio mariño e de empregalo de maneira sostible, ademais de dar a coñecer a cultura mariñeira. Esta aula é creación de alumnos e alumnas da Escola Obradoiro Xeiteira, en concreto, da especialidade de actividades náutico-turísticas. Da mesma forma que o Museo do Mar, tamén acolle visitas guiadas pero, ademais, distintos talleres e obradoiros ao longo do ano.

Aínda que non tan relacionados co mar, a Casa Museo de Manuel Antonio e o Museo de Nós Nuco constitúen tamén parte desde proxecto.

Na Casa Museo de Manuel Antonio coñécense diversos aspectos da vida do autor, e no Museo de Nós Nuco o artista local e carpinteiro de ribeira xubilado Robustiano Losada, chamado “Nuco”, expón decenas de obras escultóricas ligadas á cultura e sociedade de Rianxo.

Antiga foto do Porto de Palmeira. Foto de: Arqueoloxía Barbanza en facebook

Aula Activa do Mar de Rianxo.

Casa-Museo Manuel Antonio. Rianxo.

Retratos de Nuco Losada Romero, Escultor posando coa obra. Museo de Escultura de Nós Nuco. Rianxo.

Finalizada esta ruta cultural pola historia marítima rianxeira, estades preto de Benboa Corrubedo, un dos locais Benboa nos que deleitarse con esta cociña típica atlántica con produtos sostibles e locais.

Aportacións, suxerencias, agradecementos…? Anímate a deixar un comentario neste artigo de Alba!

ALBA CAMPILLO Gomez

O meu nome é Alba e recentemente gradueime en Turismo e Ciencias Empresariais pola Universidade da Coruña.

Actualmente son guía turística nun museo, onde comecei compaxinando o final dos meus estudos e a realización dos meus traballos de fin de grao co labor de guía.

Son de A Coruña, pero a miña familia materna é do Barbanza, polo que sempre sentín un grande apego á cultura mariñeira, motivo polo cal nun dos mencionados traballos centreime en estudar o turismo mariñeiro desta zona, como unha maneira de dar visibilidade e poñer en valor este tipo de turismo tan arraigado á cultura marítima galega.

Suscríbete a listaxe “Todas as novas” do noso blogue para recibir as novidades en turismo mariñeiro no teu correo!

BATALLA DE OLIVEIROS CON FIERABRAS NO CAMPO DAS DUNAS. VI Parte

12 de diciembre de 20227 de diciembre de 2021

0 Loves

339 Views

Traduce el texto/Translate page

Textos de Domingo Regueira inspirado por unha anciá de Sirves que lle falou dunha batalla alí ocorrida e que ela descubriu nun libro que lle trouxo seu pai da Arxentina. Referencias da batalla atopadas no Códice Calixtinus.

Lugar: Campo das Dunas

Olveira – Bretal – Sirves- RIBEIRA, 777 (ano máis, ano menos)

PARTE VI

[lease en prosa]

Volvieron a la batalla
como dos Leones fieros;
pero Guarín su criado,
que todo lo estaba viendo,
fue y le dixo a Carlo Magno,
ruegue a Dios por Oliveros,
que estaba en grande peligro.
Con grande fervor y celo
Ante un divino Señor
dixo de rodillas puesto:
Dulce Jesús de mi vida,
humilde y manso Cordero
consuelo del afligido,
mirad por mi Caballero,
y estando en estas fatigas
oyó una voz, que del Cielo
le decía: Carlo Magno,
no tengais temor, ni miedo,
porque ello aunque sea tarde,
será tuyo el vencimiento.

Dubidamos si Alá, tamén contactaría, cos seus soldados pagáns, coa mesma tecnoloxía, pois nós creemos que non, aínda se ve hoxendía, estamos moi avanzados, vexan a telefonía, que unha vez privatizada, foi destacando na bolsa, líder na avanzadilla.

Volvamos ahora al campo,
donde están los caballeros,
con las armas destrozadas,
desbaratados los yelmos,

las viseras quebrantadas,
los escudos por el suelo,
pero en aquesta ocasión
el esforzado Oliveros
le dió a Fierabrás un golpe
sobre el costado izquierdo,
que gran parte de las armas
les hizo venir al suelo,
que desde el hombro a la hijada
todo quedó descobierto,
y rebatiendo la espada,
cortó la cadena luego,
donde estaban los barriles,
y ambos vinieron al suelo;
pero al golpe que pegaron,
se expantó el Caballo huyendo
por el campo, sin que pueda
el jinete detenerlo.
Oliveros questo vido,
recojió pronto y ligero
entrambos a dos barriles,
y tomando un sorbo de ellos.

Clo, Clo, Clo…

se halló sano de sus llagas,
y con más valor y esfuerzo,
en un rio caudaloso,
que estaba inmediato a ellos,
fue y arrojó los barriles,
y ambos a dos se hundieron.

¡Hurra! ¡Hurra! !Ra, ra, ra! ¡Oliveiros, Oliveiros e ninguén máis! Berran vermellos os boticarios o ler tales fazañas.

Fierabrás cuando lo vido,
lleno de rabia y veneno
le dice, muy noble Conde,
mala acción es la que has hecho,
que presto te han de hacer falta,

y alzando el brazo soberbio
le hurtó vigilante el cuerpo,
dio en el arzon de la silla,
y rebatiendo el pescuezo
del Caballo, le dio muerte,
con que quedó a pie Oliveros,
diciendo mira Pagano,
no es de nobles Caballeros,
darle muerte a los Caballos,
estando en campaña puestos.
Le respondió vigilante,
yo de eso culpa no tengo,
pero yo te daré el mio,
aun que es verdad que lo siento.
No quiero yo tu Caballo
sino es que te apees luego,
y el que venza la batalla,
ese quedará por dueño:
se desmontó Fierabás,
y ambos a dos en el suelo,
arman tan cruel batalla,
que parecía un incendio,

de las chispas de las armas
querian llegar al Cielo;
pero a los primeros lances
el valeroso Oliveros
vá a tirarle un grande golpe
a Fierabrás con esfuerzo,
mas él asi que lo vido,
le hurto vigilante el cuerpo,
y sin poder detenerse
dió con la espada en el suelo,
y se le fue de la mano,
y asi que lo vió indefenso,
le dice muy noble Conde,
contemplate prisionero,
o te quitaré la vida,
y le respondió ligero,
obra como tu quisieres,

que si no me llevas muerto,
no es posible el entregarme;
y alzando el brazo soberbio,
para ir a descargarle,
cuando en este mismo tiempo
con un pedazo de escudo,
que en la mano traía puesto,
se lo tiró con tal fuerza,
pero hizo el tiro cierto,
que le quebró la visera,
y sobre el ojo izquierdo
le metió toda la punta,
y pegó un grito tan fiero,
que el Caballo se asombró,
y a la parte de Oliveros
vino y dio dos o tres vueltas,
y a él se arrojó ligero,
y recobrando una espada,
se rodeó, así diciendo:
Pagano ya tengo espada,
Ahora aquí nos veremos.
Fierabrás le dice, amigo
mucho en el alma lo siento,
ven y tomarás la tuya,
y dame la mía en premio,
primero quiero templarla,
por ver si es fuerte el acero,
y si no es como la mia
luego después cambiaremos,

¡Nin por asomos! Como diría algún. A espada de Oliveiros que Durandarte chamaba, sairá da mesma fragua coa técnica alemaña, igualiño á de Roldán que por moito que mallara nunca mácula saíra na súa folla prateada.

se envisten el uno a el otro,
pero a los lances primeros
le dio a Fierabrás un golpe
que le cortó todo el yelmo,
y parte de la cabeza,
y andaba como sin tiento,
le aseguró una estocada
por el costado izquierdo,
cayó el bárbaro en la tierra,
estas palabras diciendo:

Oh valeroso Cristiano
que sin segundo es tu esfuerzo,
no me acabes de matar,
que desde ahora confieso,
que es tu Dios muy poderoso,
piadoso, infinito, y bueno,
llévame presto cristiano,
donde están tus compañeros,
y dame el Santo Bautismo,
que por instantes deseo;

Xa vedes de que maneira, nunca seu pai pensaría, que o moulón do seu fillo, cometera apostasía.

Quizais fora consecuencia, da soberana malleira, que lle deixou a cachola, igual que unha tarteira.

O seguinte martes saberemos mais da batalla!

O seguinte martes continuaremos coa batalla, suscríbete a listaxe “Todas as novas” do noso blogue para recibila no teu correo!

Ver a sección de Sifu

"Arqueoloxia Barbanza"

12006121_680672072069961_699568573012883857_n

Arqueoloxía Barbanza

Domingo Regueira defínese a si mesmo como un chapuzas artístico ou trapalleiro literario. Publica regularmente no seu perfil persoal de facebook e podes seguilo na súa páxina “Arqueoloxía Barbanza” onde atoparás mais do seu interesante traballo de investigación arqueolóxica da nosa contorna. Ademais, os seus contos actuais, cargados de sarcasmo, son publicados en La Voz de Galicia (sección Barbanza). Tamén é colaborador no blogue da Asociación Barbantia “Café Barbantia” e a miúdo debuxa. Unha das exposicións mais recentes foi no Museo Valle-Inclán da Pobra do Caramiñal onde presentou unha serie de negras ilustracións sobre a obra do autor do esperpento.

6 aloxamentos para amantes do mar na provincia da Coruña

12 de diciembre de 20226 de diciembre de 2021

4 Loves

413 Views

Foto en portada: Hotel O Semáforo de Fisterra

Traduce el texto/Translate

Autor/a: Alba Campillo Gómez

A oferta aloxativa de Galicia é moi ampla e diversa, pero nesta publicación traémosvos unha proposta de establecementos de temática mariñeira por toda a provincia da Coruña. Ademais, neste artigo te indicamos de que Benboa te atopas mais preto para que a experiencia sexa totalmente con sabor a mar.

A CORUÑA

Comezando máis cara ao norte, atopámonos en Pontedeume co Hotel A Falúa, hotel de oito habitacións orientado ao mar e situado nunha casa mariñeira tradicional no centro desta vila. Trátase dun hotel de temática mariñeira con oferta de ocio de actividades relacionadas con este tipo de turismo e co turismo activo, polas inmediacións da Ría de Ares e das Fragas do Eume. Perfecto se estás a pasar uns días pola zona da Coruña, aproveitando para visitar o local de Benboa situado en pleno centro desta cidade.

Pontedeume. Foto: Raúl AB

Pasando do Golfo Ártabro á Costa da Morte, temos outra modalidade de aloxamento coa que mergullarnos no mundo mariñeiro: as Cabanas de Vendaval, campamento de
turismo de bungalows en Barizo, Malpica. Está composto por cinco cabanas de madeira de tipoloxía mariñeira nas que podes disfrutar dunha estancia de desconexión nesta comarca de Bergantiños, contando, ademais, cunha exposición de antigas ferramentas de carpintería de ribeira.

Foto As Cabanas de Vendaval

SANTIAGO

A continuación, descubrimos o Hotel La Marina, no camiño pola Costa de Morte en dirección sur, en concreto, no concello de Cee. Neste caso, o hotel conta con 32 habitacións ambientadas como camarotes e un espazo de divulgación enogastronómico, para poder vivir ao 100% a experiencia mariñeira desta zona de
Galicia.

Moi preto desta última estancia, chegamos ao fin do mundo, cun dos hoteis máis particulares e emblemáticos de Galicia: O Semáforo de Fisterra (foto en portada). Integrado no propio Faro de Fisterra, non conta só con servizo de aloxamento, composto por cinco habitacións únicas fronte ao mar galego, senón tamén cun restaurante, unha taberna mariñeira e ata un pequeno centro de interpretación. Poderás así disfrutar de primeira man da cultura marítima tan arraigada aquí, sen dúbida nun enclave inmellorable.

Estas dúas últimas opcións de aloxamento atópanse máis cerca de Benboa Compostela, de forma que se queres percorrer este tramo do Camiño de Santiago a Fisterra, tes así unha excelente opción gastronómica na capital xunto con dúas alternativas de aloxamento no final do itinerario.

CORRUBEDO

Xa ao ir descendendo cara ao remate da Costa da Morte, rumbo ás Rías Baixas, atopamos en Carnota o Hotel Faro de Lariño, outra estancia nun faro que xurdiu tras o éxito do de Fisterra. Os xerentes deste último puxeron en marcha estoutro aloxamento fareiro formado por nove habitacións, que inclúe tamén un centro de interpretación, unha taberna con produtos mariñeiros e unha tenda con artesanía local.

Faro de Lariño antes de ser reconvertido en hotel.

Concluímos esta ruta pola máis destacada oferta aloxativa mariñeira da provincia da Coruña co Hotel Porto de Muros Camiño Inglés. Este edificio, situado no casco
histórico da vila de Muros e a escasos metros do porto pesqueiro, dispón de 12
habitacións, parte delas con vistas ao mar. Ademais, na parte subterránea alberga unha biblioteca especializada na historia marítima de Muros.

Dende aquí, estamos máis preto de Benboa Corrubedo, onde poderíamos rematar o
percorrido mariñeiro pola costa da provincia coruñesa con gastronomía de proximidade das rías e mares de Galicia.

Aportacións, suxerencias, agradecementos…? Anímate a deixar un comentario neste artigo de Alba!

ALBA CAMPILLO Gomez

O meu nome é Alba e recentemente gradueime en Turismo e Ciencias Empresariais pola Universidade da Coruña.

Actualmente son guía turística nun museo, onde comecei compaxinando o final dos meus estudos e a realización dos meus traballos de fin de grao co labor de guía.

Son de A Coruña, pero a miña familia materna é do Barbanza, polo que sempre sentín un grande apego á cultura mariñeira, motivo polo cal nun dos mencionados traballos centreime en estudar o turismo mariñeiro desta zona, como unha maneira de dar visibilidade e poñer en valor este tipo de turismo tan arraigado á cultura marítima galega.

Suscríbete a listaxe “Todas as novas” do noso blogue para recibir as novidades en turismo mariñeiro no teu correo!